Afgelopen weekend, 8 t/m 11 mei, hadden we de tour naar Apiapaati, een eiland in de Surinamerivier in het binnenland, op het programma staan. Vrijdags om 7 uur 's ochtends werden we verwacht bij SUforyou, de tourorganisatie. In een Surinaams tempo werden nog verschillendekoelboxen ingeladen en mochten ook onze spullen hierbij. Rond half 9 waren we dan eindelijk klaar voor vertrek enkonden we de bus in.

Met de bus hebben we er 4 uur over gedaan om in Atjoni te komen, waar we vervolgens heerlijk geluncht, bami met kip,hadden bij Tanta Anne's keuken. Na het eten gingen we verder met de boot. De boottocht duurde zo'n 3,5 uur, maar met het zonnetje in het gezicht, een prachtig uitzicht en gezellige mensenvloog de tijd zo voorbij. Bij aankomst wel een pijnlijke kont, maar dat had ik er wel voor over

Toen alle spullen uit de boot waren, was het tijd voor de verdeling van slaapplaatsen. Wat bleek nou... Meer mensen hadden op een bed gerekend, dan dat er ook werkelijk bedden waren. Oeps! Onduidelijkheidje van SUforyou, maar uiteindelijk was het opgelost. Samen met 9 andere meiden deelde ik een hut. Met een klamboe rondom het bed gelukkig, want de kikkers, spinnen en muggen sprongen, kropen en vlogen 's nachts gezellig door de hut.

De vrijdagavond hebben we besteed aan het spelen van spelletjes rondom het kampvuur. Tante Betsie, black magic en nog veel meer spellen/raadsels zijn voorbij gekomen. Erg leuk, dus ik zal ze proberen te onthouden om ze wanneer ik terug ben ook aan jullie te laten zien!

De zaterdag zaten we om 9 uurmet z'n allen aan het ontbijt: broodjes met kaas of pasta, gebakken ei, worstjes en watermeloen stonden op ons te wachten. Ook werd er een broodje gesmeerd om mee te nemen voor de lunch. Na het ontbijt was het tijd om naar Djoemoe te varen. Toen we aankwamen kregen we als eerst het gezondheidscentrum te zien, dit is het grootste gezondheidscentrum van het hele binnenland. Daarna zijn we bij een school gaan kijken. Er was toevallig 1 leerkracht aanwezig waar we een paar vragen aan mochten stellen. Wat ik bijzonder vind is dat deze school in het binnenland wel vanuit de overheid materialen krijgt toegezonden en de scholen hier in Paramaribo niet. Bij mij op stage kopen leerkrachten van hun eigen geld de materialen, voor bijvoorbeeld de handvaardigheidsles. Ook vertelde ze dat er niet alleen leerlingen vanuit het dorp dichtbijgelegen naar deze school kwamen maar ook kinderen van anderen dorpen. De kinderen komen dan met de schoolboot naar school. De schoolboten hadden we maandag op onze terugweg ook gezien.

Na het bezichtigen dan het gezondheidscentrum en de school, liepen we verder naar het dorpje. Waar we bij een van de bewoners onze zwemspullen konden afzetten om vervolgens aan onze wandeling naar de Ananasberg te starten. Onderweg stopten we verschillende keren om dingen te bekijken. Zoals de offerplaats voor de bosgeesten, ook splitsen paden soms in 2’en en moet de vrouw via de ene kant lopen en de man via de andere kant. In het regenwoud staan verschillende prachtige bomen, waaronder de Telefoonboom. Deze heeft zijn naam te danken aan het geluid wat ontstaat wanneer je met een kapmes tegen de boom aanslaat. Het geluid is op zo’n 4 km afstand te horen. Wanneer je verdwaald bent even een Telefoonboom zoeken dus! En voordat we echt begonnen aan de klim, kregen we een demonstratie hoe vroeger van palmbladeren een wand voor huizen werd gemaakt.

Waarom het gebergte die we beklommen hebben de Ananasberg genoemd wordt, raadt je natuurlijk al! Er groeien namelijk allemaal Ananassen op deze berg. Na ongeveer een uur gewandeld te hebben door het regenwoud begonnen we met het beklimmen van de best steile berg. Bovenaan werd ik beloond met een prachtig uitzicht! Nadat we gegeten hadden en verschillende foto’s hebben gemaakt was het tijd voor de terugweg.

Terug bij de boot gingen we naar het dorp aan de overkant waar we heerlijk in het koude water hebben gezeten. Zwemmen kon namelijk niet vanwege de sterke stroming. Ook hebben we hier de kans gekregen om op een band en stuk achter de boot aangesleept te worden. Na enige twijfel, want zo’n held ben ik nou ook weer niet, was ik omgepraat. Nog niemand was ervan er tijdens de rit afgevallen… Dus lieten Kim en ik zien dat het wel mogelijk was! Na dit avontuurtje was het tijd om terug naar Apiapaati te varen en na het eten hebben we de rest van de avond besteed aan het spel weerwolven.

De zondag hebben we een wandeling gemaakt door verschillende marrondorpen. Bij veel dorpen staat aan het begin een poort waaronder men door moet lopen. Vrouwen die ongesteld zijn moeten erlangs af lopen en mogen er niet onderdoor. Alle huizen in de dorpen zijn gemaakt van hout, een aantal hebben als dak een golfplaat en de oudere huizen hebben vaak nog een dak van palmbladeren. Verder hebben ze ons verteld hoe cassave, aardappel, wordt gemaakt d.m.v. de cassavepers. De mensen uit de marrondorpen spreken geen Nederlands, als je mensen wilde begroeten zei je iets wat lijkt op ‘i don’t know’. Na de wandeling was het tijd om richting de plek te gaan waar we zouden gaan raften. Helaas stond het water nog steeds te hoog en was dit onmogelijk. Daarom hebben we de middag lekker op een rots liggen zonnen. (Goed verbrand die dag…!)

Samen met twee anderen meiden zou ik nog terug gaan naar het dorpje bij het gezondheidscentrum om daar een souvenirtje te gaan kopen. Terwijl we op de boot wachten die eerste de rest naar Apiapaati terug bracht voordat hij ons naar het dorpje zou brengen, hebben we de afwas gedaan met een vrouw uit het dorp waar we momenteel waren. Ze heeft me geleerd hoe ik een beker en bakje moet afwassen. Het is pas schoon wanneer er een piepend geluid van de zeep afkomt.. Goed schrobben dus! Vervolgens zijn we dat dorpje ingelopen. Een van de meiden wilden namelijk potloden en pennen uitdelen aan de kinderen in het dorp. Ook liet de reisgids ons nog even het vrouwenhuis zien, hier slapen de vrouwen wanneer ze ongesteld zijn. Ze mogen dan niet bij hun man slapen. De reisgids vertelde dat ze hier geen tampons kende. Toevallig had iemand ze bij en besloten we om ze er een paar te geven en te vertellen hoe het werkte. Hierna was het tijd om met de boot naar het andere dorpje te varen. Na het kopen van de souvenirs gingen wij ook terug met de boot naar Apiapaati. Helaas begon het op dit moment te regenen en waren we zeiknat toen we terug kwamen bij het eiland. Hier stond voor ons de cassavesoep al te wachten, beter bekend als brokkensoep. Dit is duidelijk iets wat ik niet lekker vind constateerde ik na een aantal happen.

Toen ik de volgende ochtend uit de hut kroop, bleek dat ze een vogelspin hadden gevonden. Met trillende handjes, nadat ik heel vaak nee had gezegd, liep deze uiteindelijk toch over mijn arm. Na het ontbijt gingen we terug richting Antjoni, even genieten nog van de natuur en omgeving vanuit de boot! Na de lunch op Atjoni, broodje hamburger, was het tijd om terug naar ‘ons huis’ in Paramaribo te gaan.

Het is weer een geweldige en mooie ervaring geweest! Voor meer foto’s zie het fotoalbum Apiapaati.

Tot schrijfs, mails of skypes! X