babetteinsuriname.reismee.nl

Voltzberg en Blanche-Marie

24 tot en met 28 juni

Wauw, dit was me toch een heftige maar ontzettend gave trip! Woensdag ochtend om half 9 stond ons busje voor de deur (jaja, ze waren keurig op tijd). Nog even een foto met de groep en we konden vertrekken. Bij Zanderij ontmoetten we de andere 2 studenten die met ons mee gingen en na een korte eetpauze gingen we weer verder. Het zandpad waar we 4 uur lang op hebben gereden was vrij slecht, de buschauffeur slingerde dus van links naar rechts over het pad om de diepste kuilen te vermijden. Aangekomen in Witagron hebben we onze spullen naar het bootje gebracht en even een lekkere roti-rol gegeten. Daarna was het nog 2 uurtjes varen tot aan Fungu Eiland waar we de komende 2 nachten zouden overnachten. We werden verwelkomt door de doodskopsaapjes die in de bomen zaten. Nadat de hangmatten hingen was het tijd om lekker te chillen en het werd een rustig avondje.

De volgende dag stond in het teken van het beklimmen van de Voltzberg! Dit was niet de gemakkelijkste berg om te beklimmen.. We begonnen met een 3 uur lange jungle-tocht voordat we aan de voet van de berg waren. Deze tocht had verschillende ‘hindernissen’ voor ons in petto! Zoals omgevallen boomstammen, beekjes waar we doorheen moesten en een lekker temperatuurtje. En tsja, bij 1 beekje was het bruggetje (lees: dunne boomstam) weg. De gidsen maakten dus snel een nieuw bruggetje en aangezien er altijd iemand de eerste moet zijn die in het water valt… Heb ik de eer op me genomen! Daar lag ik dan, oepsie, wat was ik blij met mijn extra plastic zakje om mijn camera zodat deze niet helemaal doorweekt was. De tocht werd vervolgd met natte wandelschoenen, sokken, natte broek en een gedeeltelijk nat shirt. Aangekomen bij de voet van de berg kregen we een flink buitje op ons dak. De gids gaf aan dat de berg beklimmen erg gevaarlijk is wanneer het regent omdat dan de rotsen glad worden, maaaar… we waren nu al zover dat we toch een poging gingen wagen. Het eerste stuk was klimmen op stenen, rotsen en boomstammen en je goed vasthouden! Daarna ging de berg over op een steile vlakke beklimming. Bij 1 gedeelte lag een stuk touw waaraan je kon vasthouden maar de rest mocht je op eigen krachten doen. Het beklimmen van de berg duurde zo’n 20 minuten en bovenaan aangekomen werden we beloond met een prachtig uitzicht! We hadden een halfuurtje om te genieten van het uitzicht, fotoshoots te houden en een lekker broodje te eten voordat we aan de afdaling begonnen. Ik moet toch bekennen dat ik blij was toen ik weer veilig en heel terug was bij de voet van de berg. Hierna moesten we dus ook nog eens 3 uur terug lopen… Zwaar dagje dus! Bij terugkomst even afkoelen en douchen in de rivier en vroeg richting de hangmat.

De volgende ochtend is de helft van de groep richting de Raleighvallen gegaan, maar ik had besloten om lekker op het eiland te blijven. Daar heb ik op de rotsen liggen zonnen en even richting het vliegveldje gelopen. Toen we terug kwamen hoorden we iemand ‘snake, snake!’ roepen. Er was namelijk een boa gevonden, met een stok werd hij weg gehaald bij de spleet in het dak van het huis. Het bleek een giftige te zijn en toen hij dan met de stok richting ons werd gegooid sprongen we snel achteruit.Toen de rest terug was van de Raleighvallen was het tijd om richting Blanche Marie te gaan. Eerst met de boot terug naar Witagron en vanuit daar met de bus. Toen we in de bus zaten hadden we het geluk dat 2 Ara’s een stukje met ons meevlogen en we hun prachtige kleuren goed konden bewonderen! Het laatste uur moesten we via een vrij steile weg met veel diepe kuilen omhoog. Zo hingen we toch een aantal keer met z’n allen naar links of rechts om te zorgen dat de bus niet om zou vallen (we dachten op dat moment dat dat zou werken..). En toen kwam zo’n steil, modderig stuk dat onze bus Rosa vast zat…. Dat werd dus duwen! (Ik had me in de rol van fotograaf geplaatst en heb dus niet mee geduwd) Na ongeveer 30minuten was het dan eindelijk gelukt om Rosa te bevrijden.. Ondertussen hadden we begrepen dat er bijna nooit een bus naar boven reed en als je de weg zou zien zou je begrijpen dat deze alleen geschikt was voor jeeps. Maar hé, alles voor de ervaring! Toen we aankwamen was het inmiddels al donker geworden en hebben we rustig de hangmatten opgehangen en daarna was het tijd voor het avondeten.

Op dag 4 zijn we in de ochtend naar een kleinere waterval geweest. Dit was weer een leuk (klein) klimtochtje door de jungle. Na de lunch was het tijd om naar de prachtige Blanche Marie watervallen te lopen. Wauw, wat was dit mooi om te zien! We hebben hier heerlijk de middag doorgebracht in het water. ’S Avonds lekker ge-BBQ’t en een gezellig avondje ervan gemaakt.

De dag erna was het tijd om naar huis te gaan. Na vier dagen in een hangmat te hebben geslapen (zover ik heb geslapen) verlangde ik wel naar mijn eigen bed in Paramaribo! Maar goed er stond eerst nog een busrit van 8/10 uur op de planning die uitgelopen is tot maar liefst 14 uur. Toen wij onderweg waren heeft er voor ons en in Paramaribo een windhoos plaats gevonden, wat voor ons inhield dat er verschillende bomen niet meer rechtop stonden maar languit op onze weg lagen.. Verschillende keren mochten we uitstappen om bomen op te ruimen. Een aantal keer dacht de buschauffeur er ook net langs te kunnen, totdat dit een keer mis ging. Daar stonden we dan, onze bus Rosa zat voor de tweede keer vast deze trip. Deze keer ging het ons met geen mogelijkheid lukken om haar eruit te duwen, dus na heel lang proberen was het wachten op hulp. Maar toen er een jeep aankwam, lukte het deze zelfs niet om ons eruit te trekken. Uiteindelijk was daar de bulldozer aan om ons te bevrijden! Dus konden we onze rit vervolgen, met nog vaak uitstappen en controleren of we er echt wel tussendoor konden. Ondertussen hadden we in bomen nog brulapen gespot! Bij Witagron aangekomen hoorde we dat ook op dat andere pad nog veel bomen op ons lagen te wachten. Na ongeveer een uur rijden zagen we voor ons een heleboel auto’s, een bus die vast zat in de modder, een hele dikke boom op de weg en aan de andere kant van de boom nog meer auto’s en mensen. De bus zat schijnbaar al 1 uur en 40 minuten vast en werd uiteindelijk door een jeep eruit getrokken. De boom werd met een kettingzaag opgeruimd en iedereen hielp mee de stukken aan de kant te slepen. Rond 12 uur waren we dan eindelijk weer bij ons huisje! Snel gedoucht en toen uitgeput naar bed.

Het was weer een geweldig, mooi ervaring en gelijk ook mijn laatste lange trip hier in Suriname. Wat heb ik weer veel gezien van het binnenland en wat is de natuur hier schitterend! Vanaf vandaag is het nog 2 weken genieten.

Tot schrijfs, skypes, mails, apps…

Liefs, Babette

Reacties

Reacties

M.vanmanen@upcmail.nl

Wat een reis. Maar goed dat je niet alles van tevoren weet en zeker je ouders niet. Die hadden vast geen oog meer dicht gedaan. Maar meisje, wat zie je veel, geweldig allemaal. Ik denk dat je reislust helemaal is opgewekt om nog veel meer landen te ontdekken. Maar nog even genieten en dan is het ook weer fijn om naar huis te gaan. Doei.......Riet.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!