Voltzberg en Blanche-Marie

24 tot en met 28 juni

Wauw, dit was me toch een heftige maar ontzettend gave trip! Woensdag ochtend om half 9 stond ons busje voor de deur (jaja, ze waren keurig op tijd). Nog even een foto met de groep en we konden vertrekken. Bij Zanderij ontmoetten we de andere 2 studenten die met ons mee gingen en na een korte eetpauze gingen we weer verder. Het zandpad waar we 4 uur lang op hebben gereden was vrij slecht, de buschauffeur slingerde dus van links naar rechts over het pad om de diepste kuilen te vermijden. Aangekomen in Witagron hebben we onze spullen naar het bootje gebracht en even een lekkere roti-rol gegeten. Daarna was het nog 2 uurtjes varen tot aan Fungu Eiland waar we de komende 2 nachten zouden overnachten. We werden verwelkomt door de doodskopsaapjes die in de bomen zaten. Nadat de hangmatten hingen was het tijd om lekker te chillen en het werd een rustig avondje.

De volgende dag stond in het teken van het beklimmen van de Voltzberg! Dit was niet de gemakkelijkste berg om te beklimmen.. We begonnen met een 3 uur lange jungle-tocht voordat we aan de voet van de berg waren. Deze tocht had verschillende ‘hindernissen’ voor ons in petto! Zoals omgevallen boomstammen, beekjes waar we doorheen moesten en een lekker temperatuurtje. En tsja, bij 1 beekje was het bruggetje (lees: dunne boomstam) weg. De gidsen maakten dus snel een nieuw bruggetje en aangezien er altijd iemand de eerste moet zijn die in het water valt… Heb ik de eer op me genomen! Daar lag ik dan, oepsie, wat was ik blij met mijn extra plastic zakje om mijn camera zodat deze niet helemaal doorweekt was. De tocht werd vervolgd met natte wandelschoenen, sokken, natte broek en een gedeeltelijk nat shirt. Aangekomen bij de voet van de berg kregen we een flink buitje op ons dak. De gids gaf aan dat de berg beklimmen erg gevaarlijk is wanneer het regent omdat dan de rotsen glad worden, maaaar… we waren nu al zover dat we toch een poging gingen wagen. Het eerste stuk was klimmen op stenen, rotsen en boomstammen en je goed vasthouden! Daarna ging de berg over op een steile vlakke beklimming. Bij 1 gedeelte lag een stuk touw waaraan je kon vasthouden maar de rest mocht je op eigen krachten doen. Het beklimmen van de berg duurde zo’n 20 minuten en bovenaan aangekomen werden we beloond met een prachtig uitzicht! We hadden een halfuurtje om te genieten van het uitzicht, fotoshoots te houden en een lekker broodje te eten voordat we aan de afdaling begonnen. Ik moet toch bekennen dat ik blij was toen ik weer veilig en heel terug was bij de voet van de berg. Hierna moesten we dus ook nog eens 3 uur terug lopen… Zwaar dagje dus! Bij terugkomst even afkoelen en douchen in de rivier en vroeg richting de hangmat.

De volgende ochtend is de helft van de groep richting de Raleighvallen gegaan, maar ik had besloten om lekker op het eiland te blijven. Daar heb ik op de rotsen liggen zonnen en even richting het vliegveldje gelopen. Toen we terug kwamen hoorden we iemand ‘snake, snake!’ roepen. Er was namelijk een boa gevonden, met een stok werd hij weg gehaald bij de spleet in het dak van het huis. Het bleek een giftige te zijn en toen hij dan met de stok richting ons werd gegooid sprongen we snel achteruit.Toen de rest terug was van de Raleighvallen was het tijd om richting Blanche Marie te gaan. Eerst met de boot terug naar Witagron en vanuit daar met de bus. Toen we in de bus zaten hadden we het geluk dat 2 Ara’s een stukje met ons meevlogen en we hun prachtige kleuren goed konden bewonderen! Het laatste uur moesten we via een vrij steile weg met veel diepe kuilen omhoog. Zo hingen we toch een aantal keer met z’n allen naar links of rechts om te zorgen dat de bus niet om zou vallen (we dachten op dat moment dat dat zou werken..). En toen kwam zo’n steil, modderig stuk dat onze bus Rosa vast zat…. Dat werd dus duwen! (Ik had me in de rol van fotograaf geplaatst en heb dus niet mee geduwd) Na ongeveer 30minuten was het dan eindelijk gelukt om Rosa te bevrijden.. Ondertussen hadden we begrepen dat er bijna nooit een bus naar boven reed en als je de weg zou zien zou je begrijpen dat deze alleen geschikt was voor jeeps. Maar hé, alles voor de ervaring! Toen we aankwamen was het inmiddels al donker geworden en hebben we rustig de hangmatten opgehangen en daarna was het tijd voor het avondeten.

Op dag 4 zijn we in de ochtend naar een kleinere waterval geweest. Dit was weer een leuk (klein) klimtochtje door de jungle. Na de lunch was het tijd om naar de prachtige Blanche Marie watervallen te lopen. Wauw, wat was dit mooi om te zien! We hebben hier heerlijk de middag doorgebracht in het water. ’S Avonds lekker ge-BBQ’t en een gezellig avondje ervan gemaakt.

De dag erna was het tijd om naar huis te gaan. Na vier dagen in een hangmat te hebben geslapen (zover ik heb geslapen) verlangde ik wel naar mijn eigen bed in Paramaribo! Maar goed er stond eerst nog een busrit van 8/10 uur op de planning die uitgelopen is tot maar liefst 14 uur. Toen wij onderweg waren heeft er voor ons en in Paramaribo een windhoos plaats gevonden, wat voor ons inhield dat er verschillende bomen niet meer rechtop stonden maar languit op onze weg lagen.. Verschillende keren mochten we uitstappen om bomen op te ruimen. Een aantal keer dacht de buschauffeur er ook net langs te kunnen, totdat dit een keer mis ging. Daar stonden we dan, onze bus Rosa zat voor de tweede keer vast deze trip. Deze keer ging het ons met geen mogelijkheid lukken om haar eruit te duwen, dus na heel lang proberen was het wachten op hulp. Maar toen er een jeep aankwam, lukte het deze zelfs niet om ons eruit te trekken. Uiteindelijk was daar de bulldozer aan om ons te bevrijden! Dus konden we onze rit vervolgen, met nog vaak uitstappen en controleren of we er echt wel tussendoor konden. Ondertussen hadden we in bomen nog brulapen gespot! Bij Witagron aangekomen hoorde we dat ook op dat andere pad nog veel bomen op ons lagen te wachten. Na ongeveer een uur rijden zagen we voor ons een heleboel auto’s, een bus die vast zat in de modder, een hele dikke boom op de weg en aan de andere kant van de boom nog meer auto’s en mensen. De bus zat schijnbaar al 1 uur en 40 minuten vast en werd uiteindelijk door een jeep eruit getrokken. De boom werd met een kettingzaag opgeruimd en iedereen hielp mee de stukken aan de kant te slepen. Rond 12 uur waren we dan eindelijk weer bij ons huisje! Snel gedoucht en toen uitgeput naar bed.

Het was weer een geweldig, mooi ervaring en gelijk ook mijn laatste lange trip hier in Suriname. Wat heb ik weer veel gezien van het binnenland en wat is de natuur hier schitterend! Vanaf vandaag is het nog 2 weken genieten.

Tot schrijfs, skypes, mails, apps…

Liefs, Babette

Druk, druk, druk!

Olaa!

Even een korte update vanuit het prachtige Suriname. Want wat gaat de tijd hier snel en wat heb ik het naar mijn zin! Het voelt voor mij inmiddels echt als 'thuis'. Doordeweeks stage en daarna thuis werken aan het verslag en in het weekend leuke dingen doen.

Zo zijn we afgelopen zaterdag naar white beach geweest. Even een dagje lekker uitrusten en genieten van het zonnetje op het witte strandje langs de rivier. 'S avonds lekker ge-BBQ't met z'n allen en daarna naar het tuinfeestje.

De volgende dag alweer vroeg op.. Want het was tijd voor de quad-tour!! Wauw, wauw en nog eens wauw. Zo gaaf om lekker te crossen door de savanne/ jungle of om achterop bij Kim te genieten van de omgeving. Eerlijk is eerlijk, ik vond het wel een beetje spannend! Het weer was gelukkig goed in ons voordeel, behalve op het einde toen kregen we nog een korte Surinaamse regenbui op ons dak. Maar omdat we toch al onder de modder zaten, maakte dat ook niet veel meer uit. De dag werd afgesloten met een lekkere maaltijd van de warung.

Vandaag ben ik dan voor het eerst (en het laatst) hier naar de kapper geweest. Ik fietste door Suriname en zag een Chinese kapperszaak. Aangezien ik al vanaf week 2 dat ik hier ben, roep dat ik na de kapper wil, vond ik dit het perfecte moment... Ik naar binnen, waar ik een lege kapperszaak aantrof met 1 man. Deze man sprak dus geen Nederlands en maar een enkel woord Engels.. Nadat ik met handen en voeten uitgelegd had wat ik wilde, kon ik met een kloppende hart plaatsnemen in de stoel. Het resultaat: voor mijn idee en gewoonte iets te kort, maar er zit een model in en het is nog steeds dezelfde kleur. Mam, no worries! Ik kan mijn haren nog wel in een staartje doen haha.

Deze week zijn we alleen maandag en dinsdag (vandaag) op stage geweest. Want morgen vertrekken we voor 5 dagen het binnenland in. Op het programma staan: Voltzberg, Raleighvallen en Blanche Marie! Mooie vooruitzichten dus.

Dat aan alles langzaam een einde begint te komen is te merken.. Volgende week maandag en dinsdag zijn namelijk mijn laatste stagedagen alweer! Maar erna heb ik nog 2 weken vrij om te GENIETEN voordat ik terugvlieg naar ons kikkerlandje. Het leuke daarvan is dat ik jullie allemaal dan weer kan en mag zien! =D

Volgende week verschijnen de foto's en een nieuw verslag van mijn belevenissen. Voor nu zeg ik slaap lekker en tot over 5 dagen weer!

Liefs, Babette

Update vanuit Suriname!

Hallo allemaal,

Het is alweer een tijdje geleden dat ik iets van me heb laten horen.. Nu hadden we de afgelopen twee weekenden ook niet echt trips op de planning staan. Dit houdt natuurlijk niet in dat we alle weekenden thuis hebben gezeten..

Zo ben ik, samen met Kim en Joni, op zondag 17 mei naar de vlindertuin geweest. We hebben eerst rondgekeken in de vlindertuin voordat we een rondleiding kregen door de vlinderkwekerij. De vlinderkwekerij is in 1996 opgestart voor de export van tropische vlinderpoppen. Tijdens de rondleiding lieten ze de transformatie zien van de vlinder en vertelden ze hoe de poppen worden geëxporteerd. Bij het park zitten ook schildpadden en slangen. De babyschildpadjes mochten we ook even vasthouden en natuurlijk hoorde daar een fotomomentje bij..

Het weekend erop zijn we de zaterdag naar Braamspunt gegaan. Dit uitstapje was georganiseerd door onze huisbaas. Om 4 uur verzamelden we ons, we waren met z’n 14^e, bij de plek waar de boot zou vertrekken. Onderweg naar Braamspunt kregen we de gelegenheid om dolfijnen te spotten. Of we ze gezien hebben? Jazeker, een aantal kwamen zelfs heel dicht bij de boot om zich even goed te laten bekijken. Daarna aangekomen bij Braamspunt hebben we bij een visser een visje, genaamd Bang Bang, gekocht. De mensen daar hebben hem voor ons schoongemaakt, waarna wij hem zelf hebben gebakken. Hij smaakte heerlijk! Na het avondeten was het tijd om te gaan zoeken naar schildpadden. De vrouwtjesschildpadden komen daar namelijk aan land om eieren te leggen. We hebben 2 verschillende soorten gezien die eieren aan het leggen waren. Heel indrukwekkend!! Om ongeveer een inschatting te geven van de grootte van deze dieren: Als ik languit lig, zijn ze in de lengte (en breedte) groter dan ik! Eentje was ongeveer 1,70m lang.

De zondag ben ik, samen met mijn huisgenoten en een kennis van een huisgenoot, naar de plantage Mariënburg gereden. Mariënburg is een voormalige suikerrietplantage, -fabriek en kampong, gelegen in het Surinaams district Commewijne. We hebben hier de vervallen rumfabriek bekeken en gezien hoe de huizen van gastarbeiders eruit zien. De huisjes (geen foto) zijn van hout gemaakt en zijn zo ontzettend klein. Ze zijn nu nog steeds bewoond. De man met wie we mee waren kan ontzettend veel vertellen over Suriname, wat erg leuk en interessant is! Na de rondleiding bij de fabriek zaten onze benen behoorlijk onder de modder, vanwege de natte en drassige grond. We mochten daarom even onze benen afspoelen bij een huis voordat we weer de auto instapten. Bij dit huis waren puppy’s en dit was dus een uiterst geschikt knuffelmomentje! (Want ik mis mijn hondjes in Nederland wel een beetje..) Daarna zijn we nog bij een Javaans restaurantje gaan eten, het was heerlijk maar vooral ook pittig.

Deze maandag en dinsdag hadden we vrij van stage vanwege de verkiezingen. Dat de verkiezingen hier meer aandacht krijgen dan in Nederland is overduidelijk. Overal zie je propaganda voor de verschillende partijen. Hier geldt zelfs de regel dat 24u voordat de mensen gaan stemmen er geen propaganda meer mag worden gemaakt en er geen alcohol meer wordt verkocht of geschonken bij cafés. En in tegenstelling tot in Nederland is hier een grotere opkomst bij de stemlokalen. De stemlokalen zijn trouwens op de scholen, vandaar dat de kinderen vrij hebben.

Woensdag en donderdag ben ik wel op stage geweest en vrijdag ben ik aanwezig geweest bij de vergadering. Stage bevalt mij heel erg goed, mijn stageklas (groep 3 – leerjaar 1) is voor mij een enorme uitdaging. Zo veel verschillen tussen de kinderen en zo weinig differentiatie. Alles wordt klassikaal gegeven, dus geen coöperatieve werkvormen. Alles vanuit de leerkracht gestuurd, deze geen ruimte voor inbreng van de leerlingen. Met mijn mentor kan ik het heel goed vinden, ik krijg de ruimte om dingen in te brengen en ze staat open voor mijn ideeën. Maar ik kan ook heel veel van haar leren, zeker als het gaat om didactiek, orde en consequent handelen. Iedere dag geef ik een les aan de kinderen en soms speel ik een energizer met ze, zoals levend memory. De lessen die ik tot nu toe heb gegeven zijn rekenen en taal. Afgelopen donderdag heb ik een OJW-les gegeven, deze ging over bloemen. Samen met de kinderen hebben we bloemen gedroogd en maandag gaan we er een groepskunstwerkje van maken. Ook werk ik vaak met 1 leerling in de klas, hij is Braziliaans en praat niet tot nauwelijks. Het schijnt dat hij ook in zijn moedertaal niet goed kan praten. Tot nu werk ik met hem aan de opdrachten die de andere kinderen ook krijgen, soms lees ik een boekje voor of laat ik hem mij dingen nazeggen. Via powerpoint heb ik een presentatie gemaakt met de lichaamsdelen, dus deze oefenen we samen.

Zo, het is nu toch echt tijd om op te staan.. De foto’s van afgelopen 2 weken zijn weer te vinden in het fotoalbum! Vanavond gaan we met de partybus naar de poolparty bij het Wyndham hotel, aangezien zowel Kim als ik gratis kaarten hebben gewonnen..

Tot schrijfs, mails, apps of skypes! X

Apiapaati

Afgelopen weekend, 8 t/m 11 mei, hadden we de tour naar Apiapaati, een eiland in de Surinamerivier in het binnenland, op het programma staan. Vrijdags om 7 uur 's ochtends werden we verwacht bij SUforyou, de tourorganisatie. In een Surinaams tempo werden nog verschillendekoelboxen ingeladen en mochten ook onze spullen hierbij. Rond half 9 waren we dan eindelijk klaar voor vertrek enkonden we de bus in.

Met de bus hebben we er 4 uur over gedaan om in Atjoni te komen, waar we vervolgens heerlijk geluncht, bami met kip,hadden bij Tanta Anne's keuken. Na het eten gingen we verder met de boot. De boottocht duurde zo'n 3,5 uur, maar met het zonnetje in het gezicht, een prachtig uitzicht en gezellige mensenvloog de tijd zo voorbij. Bij aankomst wel een pijnlijke kont, maar dat had ik er wel voor over

Toen alle spullen uit de boot waren, was het tijd voor de verdeling van slaapplaatsen. Wat bleek nou... Meer mensen hadden op een bed gerekend, dan dat er ook werkelijk bedden waren. Oeps! Onduidelijkheidje van SUforyou, maar uiteindelijk was het opgelost. Samen met 9 andere meiden deelde ik een hut. Met een klamboe rondom het bed gelukkig, want de kikkers, spinnen en muggen sprongen, kropen en vlogen 's nachts gezellig door de hut.

De vrijdagavond hebben we besteed aan het spelen van spelletjes rondom het kampvuur. Tante Betsie, black magic en nog veel meer spellen/raadsels zijn voorbij gekomen. Erg leuk, dus ik zal ze proberen te onthouden om ze wanneer ik terug ben ook aan jullie te laten zien!

De zaterdag zaten we om 9 uurmet z'n allen aan het ontbijt: broodjes met kaas of pasta, gebakken ei, worstjes en watermeloen stonden op ons te wachten. Ook werd er een broodje gesmeerd om mee te nemen voor de lunch. Na het ontbijt was het tijd om naar Djoemoe te varen. Toen we aankwamen kregen we als eerst het gezondheidscentrum te zien, dit is het grootste gezondheidscentrum van het hele binnenland. Daarna zijn we bij een school gaan kijken. Er was toevallig 1 leerkracht aanwezig waar we een paar vragen aan mochten stellen. Wat ik bijzonder vind is dat deze school in het binnenland wel vanuit de overheid materialen krijgt toegezonden en de scholen hier in Paramaribo niet. Bij mij op stage kopen leerkrachten van hun eigen geld de materialen, voor bijvoorbeeld de handvaardigheidsles. Ook vertelde ze dat er niet alleen leerlingen vanuit het dorp dichtbijgelegen naar deze school kwamen maar ook kinderen van anderen dorpen. De kinderen komen dan met de schoolboot naar school. De schoolboten hadden we maandag op onze terugweg ook gezien.

Na het bezichtigen dan het gezondheidscentrum en de school, liepen we verder naar het dorpje. Waar we bij een van de bewoners onze zwemspullen konden afzetten om vervolgens aan onze wandeling naar de Ananasberg te starten. Onderweg stopten we verschillende keren om dingen te bekijken. Zoals de offerplaats voor de bosgeesten, ook splitsen paden soms in 2’en en moet de vrouw via de ene kant lopen en de man via de andere kant. In het regenwoud staan verschillende prachtige bomen, waaronder de Telefoonboom. Deze heeft zijn naam te danken aan het geluid wat ontstaat wanneer je met een kapmes tegen de boom aanslaat. Het geluid is op zo’n 4 km afstand te horen. Wanneer je verdwaald bent even een Telefoonboom zoeken dus! En voordat we echt begonnen aan de klim, kregen we een demonstratie hoe vroeger van palmbladeren een wand voor huizen werd gemaakt.

Waarom het gebergte die we beklommen hebben de Ananasberg genoemd wordt, raadt je natuurlijk al! Er groeien namelijk allemaal Ananassen op deze berg. Na ongeveer een uur gewandeld te hebben door het regenwoud begonnen we met het beklimmen van de best steile berg. Bovenaan werd ik beloond met een prachtig uitzicht! Nadat we gegeten hadden en verschillende foto’s hebben gemaakt was het tijd voor de terugweg.

Terug bij de boot gingen we naar het dorp aan de overkant waar we heerlijk in het koude water hebben gezeten. Zwemmen kon namelijk niet vanwege de sterke stroming. Ook hebben we hier de kans gekregen om op een band en stuk achter de boot aangesleept te worden. Na enige twijfel, want zo’n held ben ik nou ook weer niet, was ik omgepraat. Nog niemand was ervan er tijdens de rit afgevallen… Dus lieten Kim en ik zien dat het wel mogelijk was! Na dit avontuurtje was het tijd om terug naar Apiapaati te varen en na het eten hebben we de rest van de avond besteed aan het spel weerwolven.

De zondag hebben we een wandeling gemaakt door verschillende marrondorpen. Bij veel dorpen staat aan het begin een poort waaronder men door moet lopen. Vrouwen die ongesteld zijn moeten erlangs af lopen en mogen er niet onderdoor. Alle huizen in de dorpen zijn gemaakt van hout, een aantal hebben als dak een golfplaat en de oudere huizen hebben vaak nog een dak van palmbladeren. Verder hebben ze ons verteld hoe cassave, aardappel, wordt gemaakt d.m.v. de cassavepers. De mensen uit de marrondorpen spreken geen Nederlands, als je mensen wilde begroeten zei je iets wat lijkt op ‘i don’t know’. Na de wandeling was het tijd om richting de plek te gaan waar we zouden gaan raften. Helaas stond het water nog steeds te hoog en was dit onmogelijk. Daarom hebben we de middag lekker op een rots liggen zonnen. (Goed verbrand die dag…!)

Samen met twee anderen meiden zou ik nog terug gaan naar het dorpje bij het gezondheidscentrum om daar een souvenirtje te gaan kopen. Terwijl we op de boot wachten die eerste de rest naar Apiapaati terug bracht voordat hij ons naar het dorpje zou brengen, hebben we de afwas gedaan met een vrouw uit het dorp waar we momenteel waren. Ze heeft me geleerd hoe ik een beker en bakje moet afwassen. Het is pas schoon wanneer er een piepend geluid van de zeep afkomt.. Goed schrobben dus! Vervolgens zijn we dat dorpje ingelopen. Een van de meiden wilden namelijk potloden en pennen uitdelen aan de kinderen in het dorp. Ook liet de reisgids ons nog even het vrouwenhuis zien, hier slapen de vrouwen wanneer ze ongesteld zijn. Ze mogen dan niet bij hun man slapen. De reisgids vertelde dat ze hier geen tampons kende. Toevallig had iemand ze bij en besloten we om ze er een paar te geven en te vertellen hoe het werkte. Hierna was het tijd om met de boot naar het andere dorpje te varen. Na het kopen van de souvenirs gingen wij ook terug met de boot naar Apiapaati. Helaas begon het op dit moment te regenen en waren we zeiknat toen we terug kwamen bij het eiland. Hier stond voor ons de cassavesoep al te wachten, beter bekend als brokkensoep. Dit is duidelijk iets wat ik niet lekker vind constateerde ik na een aantal happen.

Toen ik de volgende ochtend uit de hut kroop, bleek dat ze een vogelspin hadden gevonden. Met trillende handjes, nadat ik heel vaak nee had gezegd, liep deze uiteindelijk toch over mijn arm. Na het ontbijt gingen we terug richting Antjoni, even genieten nog van de natuur en omgeving vanuit de boot! Na de lunch op Atjoni, broodje hamburger, was het tijd om terug naar ‘ons huis’ in Paramaribo te gaan.

Het is weer een geweldige en mooie ervaring geweest! Voor meer foto’s zie het fotoalbum Apiapaati.

Tot schrijfs, mails of skypes! X

Bigi Pan

Onze eerste tour hebben we overleefd! En wat een prachtige en rustige tour om mee te beginnen was dit. We zijn naar Bigi Pan gegaan, een moerasachtig gebied in het district Nickerie. Om hier te komen moesten we 4 tot 5 uur lang met de bus reizen, wat een pijnlijke kont opleverde. Maar bij de plek aangekomen waar we in de boot, zeg maar gerust bootje, kwamen konden we even kort de benen strekken. We moesten namelijk een Surinaams kwartiertje wachten op een mevrouw die ook mee ging met de trip.

Nadat ook zij was gearriveerd en we met 14 man in de boot zaten konden we richting ons huisje voor de komende nacht. Het eerste stuk werden we gevaren door Rafealo, het zoontje van de reisleider en een echte grappenmaker. Onderweg kregen we ineens een extra passagier aanboord, deze prachtige en eigenwijze sprinkhaan. Nadat ik zag dat een aantal mensen hem wel durfden vast te houden, wilde ik dit ook! (Zo moedig als ik ben hé!)

Tijdens onze rit hebben we prachtige roofvogels en zelfs een uil gezien. Toen het riviertje weer uitmonden in een meer en hier een paar vervallen maar ook prachtige huizen op het water verschenen, viel het kwartje bij mij pas... We zouden midden op het meer slapen die nacht. (Beschrijving natuurlijk weer eens niet goed gelezen). Bij aankomst was het inmiddels half 5... En 's ochtends waren we rond 9 uur vertrokken dus hadden we inmiddels flinke trek! Dus kregen we om half 5 een heerlijke verzorgde lunch en om half 6 was het alweer tijd voor ons rondje vogels spotten.

Van veraf hadden we al mooie roze stipjes gezien maar van dichtbij waren ze prachtig. Overal om ons heen stonden groepen flamigo's! Wanneer we dichterbij kwamen vlogen ze weg, wat er natuurlijk schitternd uitzag. Daarna hebben we ons vast gelegd aan een paal om te kijken hoe rode en witte ibissen op zoek gingen in de bomen voor ons naar een slaapplaats.

Bij terugkomst kregen we als avondeten een heerlijk kippensoepje en even tijd voor ons zelf. Chillen op de hangmat en genieten van het uitzicht over het meer dus! En toen was het tijd voor onze kaaimannentocht. Daar gingen we met z'n alle terug in het donker richting het riviertje, op zoek naar een kaaiman. Speurend door het water en aan de randen op zoek naar.... Ja naar wat eigenlijk? Ik wist dat ik moest kijken voor ogen, want daar zou je ze aan herkennen. Makkelijker gezegd dan gedaan! Gelukkig hadden we twee jongens bij die ze voor ons zouden vangen en super goed waren in het vinden ervan. Dus na ongeveer een uurtje hadden we prijs! Erg indrukwekkend om te zien hoe ze hem vingen, voorzichtig werd een lange stok met een soort ronde draad op het einde om het hoofd van de kaaiman gedaan. Vervolgens een handdoek erover en stevig vastpakken. Tenslotte het haarbandje om de bek zodat deze niet open kan. Terug in de boot ging 1 van de jongens er bovenop zitten zodat deze niet weg kon. We hadden hem en het was een flinke! Dus draaiden we om en gingen terug naar het huisje.

Bij het huisje was er een fotosessie met onze beroemdheid en tijd om hem te bewonderen. Wat een prachtig beest! En wat was het de eerste keer het eng om hem vast te pakken... Brrr! Hierna hebben we hem weer los gelaten, zodat hij lekker terug kon naar zijn eigen slaapplaats. (Nee, we hebben er geen kaaimannensaté van gemaakt! Alhoewel dit erg lekker is.)

Na nog even nagekletst te hebben en verschillende spelletjes aanschouwd te hebben van onze medereizigers was het tijd om richting bed te gaan. In de middag had ik in mijn bek gezelschap van een gekko gehad, dus het duurde even voordat ik mijn bed van top tot teen had onderzocht of hij nu toch echt weg was. Want tja, die kaaiman durf ik wel vast te houden, maar een gekko in mijn bed is me toch te eng...

De volgende ochtend hadden we om 8 uur ons ontbijt. Brood met pasta, kaas of ei! En natuurlijk.. gebakken banaan. Na ons ontbijt was het tijd om richting het moddergebied te gaan, dit was wel een driekwartier varen. Weer genieten van de prachtige omgeving vanuit de boot, wat een straf... En daarna lekker in de modder spelen! Van top tot teen zaten we onder, zoals te zien is op de foto.

Om nu met z'n allen zo terug de boot in te gaan, is geen succes.. Dus hebben we ons afgespoeld in het andere water. Zo schoon als mogelijk, dus vrij vies, keerden we terug richting het huis om ons daar te douchen. Na het douche kregen we nog een heerlijke lunch. Weer top verzorgd. Zelfs een visje was gebakken (en waarschijnlijk zelf gevangen door de mensen daar) en heb ik helemaal opgegeten. Lekker!

Hierna was het tijd om de spullen te pakken nog een laatste halfuurtje te chillen in de hangmat en terug te keren naar de plek waar de bus stond te wachten. Rond half 8 's avonds waren we bij ons eigen huis in Paramaribo en ik was doodop! Maar wat een onvergetelijke en gave ervaring was dit.

Voor nu was dit het weer! Komend weekend gaan we naar Apiapaati, ben benieuwd welke avonturen daar op ons wachten.. Ik wil jullie bedanken voor alle lieve en leuke reacties! Ik vind het heerlijk om deze te lezen.

Tot schrijfs, mails of skypes!

Mijn eerste stageweek op OS. Blauwgrond

Afgelopen maandag was onze eerste stagedag. Rond half 7 stond ik onder de douche en om kwart over 7 was ik helemaal klaar om richting stage te fietsen. We hadden begrepen dat de leerkrachten uiterlijk kwart voor 8 er moesten zijn en de leerlingen uiterlijk 8 uur. Wij kwamen rond half 8 aan op OS. Blauwgrond en op het schoolplein was het al aardig druk. Rond kwart voor 8 verzamelden de kinderen zich om de vlaggenmast keurig in de rij bij de eigen groep. Het was tijd voor de vlaggenparade. Iedere ochtend wordt de vlag gehesen en zingen alle kinderen het volkslied van Suriname. Erg indrukwekkend! Hierna mochten wij ons voorstellen aan de kinderen, dat was even flink hard praten om voor alle kinderen hoorbaar te zijn. En vervolgens sprak het schoolhoofd de kinderen toe. Ze vroeg aan de kinderen wie wat had geleerd de afgelopen week? Dit mocht van een familielid zijn, leerkracht of vriendje of vriendinnetje. Dit in het kader van ‘de lerende school’ het onderwerp wat dit kwartaal op de school centraal staat. Enkel durfde geen van de kinderen na voren te komen op 2 kleuters na. De een had geleerd dat wanneer hij goed zijn best deed in de klas hij vervolgens in de poppenhoek mocht spelen en de ander had van zijn broertje een lied geleerd. How cute

Na de vlaggenparade lopen de kinderen in nette rijen terug naar de klas. Waar ze voor het lokaal in een jongens en een meidenrij gaan staan totdat de leerkracht toestemming geeft om de klas te betreden. Wij hebben afgelopen week besteed aan het brengen van klassenbezoekjes om zo indrukken te krijgen van het lesprogramma, de manier van werken, de kinderen, de leerkrachten, de schoolomgeving en nog veel meer! Ook om tot een keuze te komen in welke klas ik stage wil gaan lopen. In Suriname wordt gebruik gemaakt van twee benamingen voor de groepen aan te geven. ‘De klasse: Klas 1 tot en met 6 (Klasse 1 is in Nederland groep 3, klasse 2 is in Nederland groep 4, etc.) en ‘de leerjaren’: leerjaar 1 tot 8 (Leerjaar 1 is in Nederland groep 1, leerjaar 2 is in Nederland groep 2, etc.). Dus de benaming ‘leerjaar’ loopt gelijk met de benaming ‘groep’ in Nederland. De schooltijden zijn hier anders dan in Nederland, de kleuters zijn hier om 12 uur uit, leerjaar 3 en 4 zijn uit om 12.20 en de andere leerjaren zijn om 12.50 uit.

We zijn begonnen met het meedraaien in de kleuterklas en zijn zo alle klassen afgegaan. Momenteel zit mijn hoofd vol met indrukken en lopen deze niet gestructureerd. Daarom beschrijf ik hier kort een aantal dingen die we hebben gezien en zal ik hier vast later nog eens op terug komen. In ieder lokaal, van de kleuters tot aan leerjaar 8 zijn onderwijshoeken terug te vinden. Bij de kleuters zijn dit de poppen-, keuken-, reken-, taal- en de themahoek. Het thema bij de kleuters is momenteel kleding. De kleuters spelen in de hoeken tijdens het vrije spel. Ook in de leerjaren 3 tot 8 is een reken-, taalhoek terug te vinden en het verschilt per klas of er nog andere hoeken zijn. Deze mogen gebruikt worden wanneer de kinderen klaar zijn met hun werk. Ik heb alleen nog niet gezien dat de hoeken echt gebruikt worden en het verschilt per klas wat voor materialen erin staan. In 1 klas heb ik een doos ontwikkelingsmateriaal gezien in de hoek, wat in Nederland bij de kleuters te vinden is.

Daarnaast kennen ze in Suriname geen digi-bord maar wordt alles, maar dan ook alles op het krijtbord geschreven. Opgaves, aantekeningen en toetsvragen worden door de juffen in een keurig handschrift op het bord geschreven. Dat wordt dus even oefenen voor mij… Want mijn bordhandschrift is (nog!) niet super goed. Een toets wordt hier trouwen een ‘rap’ genoemd. De eerste keer dat ik dit hoorde dacht ik dat ze bedoelde het rappen op muziek… Oeps!

De kinderen tonen respect voor de leerkracht en spreken in twee woorden, ja juf! Dit wordt ook door de leerkracht verwacht. Tijdens een observatie van een aardrijkskunde les in leerjaar 6 gaf de leerkracht aan dat ze de taal van de kinderen probeerden te stimuleren. De kinderen gaven telkens antwoord met 1 woord, dit wilde ze niet. Ze wilde nette en duidelijke zinnen waarbij duidelijk werd wat ze bedoelde en eventuele begrippen werden verduidelijkt. Het is mooi om te zien dat de leerkrachten het taalniveau van de kinderen erg belangrijk vinden en dit ook terug laten komen tijdens de andere vakken.

Net zoals in Nederland wordt de meeste leertijd aan de vakken rekenen en taal besteedt. Voor het vak rekenen hebben ze net een nieuwe methode, deze hebben we alleen terug gezien in de leerjaren 4 en 5 en bij de andere klassen gebruikten ze nog de oudere methode. Deze nieuwe methode heet ‘Plezier in Rekenen’ en is gebaseerd op de Nederlandse methode ‘De wereld in getallen’. Het enige wat anders is gemaakt zijn de plaatjes en de tekst, deze zijn aangepast aan de Surinaamse cultuur. De didactiek en leerlijnen zijn hetzelfde.

Voor nu laat ik het bij deze indrukken, excuus als deze blog een beetje rommelig leest! Dit komtdoor de velen indrukken die ik heb opgedaan.

Door alles wat ik nu heb gezien heb ik onwijs respect voor de leerkrachten op deze school, het is duidelijk te merken dat ze vol passie kennis met de kinderen delen. (Net zo als vaak in Nederland te zien is!) De leerkrachten ontvangen ons allemaal erg vriendelijk en staan open voor het beantwoorden van onze vragen. Ik heb besloten om mijn stage te gaan lopen in leerjaar 3a, klas 1. Dit gaat voor mij een onvergetelijke ervaring worden waarbij ik hoop dat ik mij op didactisch en pedagogisch gebied sterk ga ontwikkelen.

Dit weekend gaan we op onze eerste trip richting het binnenland! Morgen 9.00u vertrekken we met een busje richting Bigi Pan waar we vogels, vissen en kaaimannen gaan spotten onder leiding van een gids. Zondag avond zullen wij weer terug zijn in ons huisje, dus vanaf dan ben ik weer mobiel bereikbaar. Ben benieuwd met hoeveel nieuwe muggenbulten ik terug kom.. Momenteel zit ik al aardig onder!

Het avontuur begint..

Hierboven staat het dan... De eerste bevestiging dat er een groot avontuur voor mij werkelijkheid ging worden! En gisteren, 23 april 2015, was het dan zover. Om half 7 reden mama, Kitty en ik aan richting het vliegveld Schiphol. De planning was om 6 uur, kwart over 6 uiterlijk, vertrekken, maar we zaten al een beetje in de Surinaamse stemming en het werd dus iets later.

Op het vliegveld trof ik Kim, samen met haar familie. Met z'n allen hebben we nog gezellig iets gedronken en toen was het tijd om afscheid te nemen. (Natuurlijk metde nodige traantjes) In het vliegtuig zijn we niks te kort gekomen.. Lekker een aantal filmpjes gekeken en qua eten mochten we zeker niet klagen!Om 15.45 arriveerden we op vliegveld Zanderij, een halfuur later dan gepland. Na ongeveer 9 uur vliegen mochten we het vliegtuig verlaten. Buiten was gelijk de warmte, vochtigheid en benauwdheid voelbaar! Vervolgens moesten we nog door de douane en dat was niet 1,2, 3 gepiept. We hebben anderhalf uur in de rij mogenstaan totdat eindelijk onze stempel in het paspoort werd gezet. Daarintegen konden we onze koffer zo meepakken!

Robert, ons contactpersoon, stond al op ons te wachten. D.m.v. de technolgie van deze tijd, facebook, herkende hij ons. Samen met hem liepen we naar de auto. En needit wasniet met een zonnebril op maar schuilend onder een paraplu..Opweg naar ons huisje voor de komende 3 maanden! Hier wonen we samen met 3 belgische meiden. 2 Hiervan vertrekken maandag alweer richting huis en hiervoor komt 1 jongen in de plaats.

De eerste avond zijn we nog even bij het chinese winkeltje (die heb je hier mega veel!) geweest om de nodige dingen te halen en vervolgens nog even op de bank gehangen. De eerste kakkerlak is gespot!En uitgerekend aan mij de eer natuurlijk, ik wilde even het kastje in de badkamer checken of ik daar mijn toiletspulletjes kon bewaren. Dat heb ik geweten! De komende 3 maanden staan mijn toiletspullen mooi op mijn kamer. Rond 9 uur, Surinaamse tijd zijn we lekker ons bed in gekropen.

Vanochtend, 24 april 2015, kwam Robert ons om half 9 ophalen. Als eerste zijn we kennis gaan maken met Miss Eduards. Het schoolhoofd van onze stageschool, obs. Blauwgrond. De school staat dit semester in het teken van de 'lerende school'. Wat dat precies inhoudt gaan we de komende weken ontdekken! Maandag begint onze stageperiode en we beginnen met het 'rondsnuffelen' in de school om te kijken in welke stageklas wij de komende weken gaan verblijven.

Na het kennismaken en het bezoekje aan de Vreemdelingendienst was het tijd om Paramaribo te gaan verkennen d.m.v. de rondleiding van Robert! Ook vandaag liet het zonnetje zich nauwelijks zien maar mochten we wel genieten van een paar harde douches (het regenseizoen komt eraan...). Veel indrukken gekregen tijdens de rondleiding en ook mooie verhalen van Robert gehoord. Een aantal hoogtepunten waren: Fort Zeelandia, de Kathedraal, Steps (een schoenenwinkel

Want bij terugkomst besloten we, omdat de fietsen nog niet aanwezig zijn...., lopend naar de Mall en de supermarkt te gaan. Dit was maar zo'n 10 minuten lopen en de supermarkt nog 5 minuten verder. In de Mall nog een paar handdoeken gekocht en dringend op zoek geweest naar een paraplu. Helaas zonder succes. Vervolgens zijn we naar de supermarkt, Choi's, gegaan om daar even inkopen te doen. De terugweg was hierom een stuk lastiger en we hebben enkele pauzes in moeten lassen. Maar gelukkig is nu alles in huis. Zelfs de vaatdoeken, de allesreiniger en het afwasmiddel, dus we kunnen de kasten in onze kamers uitsoppen want dat is wel nodig!

Inmiddels is het half 8, tijd voor ons Nederlands broodje met kaas! Bedankt voor alle lieve berichtjes, kaarten en cadeautjes. Foto's komen vanavond nog online.

Tot schrijfs, X

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Babette